ارزش خالص فعلی (NPV یا NPW) در علم اقتصاد مهندسی، یکی از روشهای استاندارد ارزیابی طرحهای اقتصادی است. در این روش، جریان نقدینگی(درآمدها و هزینه ها) بر پایه زمان وقوع(درآمد یا هزینه) به نرخ روز به سال پایه تنزیل میشود. به این ترتیب در جریان نقدینگی، ارزش زمان انجام هزینه یا به دست آمدن درآمد نیز لحاظ میگردد.
فرمول ارزش خالص فعلی به صورت زیر است:
در این فرمول:
Cn: جریان نقدی خالص طی دوره n (برای درآمد بصورت مثبت و هزینه بصورت منفی درج می گردد)
r: نرخ تنزیل
N: تعداد دوره های زمانی و n دوره زمانی مد نظر
ارزش فعلی خالص مثبت، نشان می‌دهد که درآمد پیش‌بینی شده یک پروژه یا سرمایه‌گذاری (در حال حاضر) بیش از هزینه‌های پیش‌بینی شده است. بطور کلی، سرمایه‌گذاری با NPV مثبت سودآور خواهد بود و سرمایه‌گذاری با NPV منفی منجر به زیان خواهد شد. این مفهوم، پایه‌ای برای قاعده ارزش فعلی خالص است که بر مبنای آن تنها سرمایه‌گذاری‌هایی باید انجام شوند که دارای NPV مثبت هستند.
به عنوان مثال اگر یک کارخانه برای ایجاد خط تولید محصول جدیدی پیش‌بینی کند که در سال اول نیاز به ۱۰۰ میلیون تومان هزینه سرمایه جهت راه‌اندازی خط تولید داشته باشد و خط تولید نیز تا پایان سال به بهره‌برداری برسد و طی ۶ سال بعدی، از محل فروش محصول تولیدی درآمدی برابر سالانه ۳۰ میلیون تومان ایجاد شود و همچنین هزینه‌های جاری تولید و عرضه آن محصول (مانند مواد اولیه، آب و برق و گاز، دستمزد، حمل و نقل، بازاریابی، …) سالانه ۵ میلیون تومان باشد و نرخ بهره سالانه نیز ۱۰٪ منظور شود، نحوه محاسبه ارزش خالص فعلی چنین خواهد بود.
