انتخاب شخصیت حقوقی مناسب برای استارت‌آپ‌ها تبدیل به یک دغدغه برای مدیران کسب‌وکارهای نوپا شده است. بسیار پیش می‌آید که در همایش‌ها و کنفرانس‌های مختلف، مدیران استارت‌آپی از کارشناسان حقوقی در مورد بهترین قالب شرکت برای استارت‌آپ‌ها پرسش‌هایی را طرح می‌نمایند. (بخوانید: شمول قانون نظام صنفی بر فعالیت استارت‌آپ‌ها)
نیک می‌دانیم که در قانون تجارت ایران، قالب‌های مختلف شرکت وجود دارد. شرکت‌هایی مثل سهامی عام، سهامی خاص، با مسئولیت محدود، تضامنی، تعاونی و… همه و همه از انواع قالب‌های شرکت‌ها هستند. اما پرکاربردترین قالب‌های شرکت در ایران شرکت‌های با مسئولیت محدود و سهامی خاص هستند. چرا که اولا تقریبا تشریفات و زمان ثبت این‌دو به نسبت کمتر از سایر قالب‌ها است و از طرف دیگر، در هر دو مسئولیت اعضای شرکت، صرفاً به میزان آورده آن‌ها است. به‌طور‌مثال اگر فرد الف ۱ میلیون تومان آورده داشته باشد، در صورتی که شرکت، ۱۰۰ میلیون بدهکار شود، وی صرفا به اندازه آورده خود مسئول پرداخت بدهی‌های شرکت خواهد بود. به همین علت است که با توجه به ریسک بالای عالم تجارت و هم‌چنین خطرپذیری فعالیت در حوزه استارت‌آپ‌ها، هم‌چنان این دو شرکت در صدر تقاضای افراد برای ثبت هستند.
کدام یک برای استارت‌آپ‌ها مفیدتر است؟
باید گفت که هر چند ابتدا این‌طور به ذهن متبادر می‌شود که شرکت با مسئولیت محدود برای استارت‌آپ‌ها مفیدتر باشد اما به دلائل زیر، تاسیس یک شرکت سهامی، به نظر صحیح‌تر می‌آید:
- استارتاپ معمولا نیاز به جذب سرمایه دارد و سرمایه‌گذار نیز خواهان برخی امتیازات در شرکت خواهد بود. هم‌چنین مشخص بودن میزان مشارکت افراد از طریق میزان سهام، نظارت مداوم، امکان ورود به بازار بورس، امکان رشد شرکت، سهولت مقررات مربوط به ورود و خروج اعضا و امکان ارزش گذاری دقیق‌تر، همه و همه سبب می‌شود تا شرکت سهامی خاص، برای استارت‌آپ‌ها پیشنهاد بهتری محسوب گردد.
- شرکت با مسئولیت محدود بیشتر برای کسب‌وکارهایی مفید است که قرار است یک سیکل ثابت افقی و با شیب رشد بسیار ملایم را تجربه کنند. البته نباید تصور کرد که همه شرکت‌های با مسئولیت محدود درآمد کمی دارند بلکه ممکن است یک شرکت با مسئولیت محدود، درآمدی ده‌ها برابر یک شرکت سهامی خاص استارت‌آپی داشته باشد، اما موضوع درآمد، موردی نیست که در انتخاب نوع شرکت موثر باشد. ماهیت فعالیت تجاری است که قالب شرکت را تعیین می‌نماید. این شرکت‌ها معمولا راند‌های مختلف سرمایه‌گذاری ندارند و بیشتر بین اعضای خانواده و یا دوستان و همکاران خیلی صمیمی تشکیل می‌شوند. معمولا ورود و خروج متناوب اعضا را ندارند. تمایلی به رشد سریع و یا ورود به بازار بورس هم کمتر مورد توجهشان است.
نتیجه‌گیری:
خلاصه آنکه، با توجه به موارد بالا باید گفت که به نظر می‌رسد، شرکت‌های سهامی خاص، انتخابی مناسب برای مدیران استارت‌آپ‌ها است. هرچند در صورتی که نوع کسب‌وکار و ویژگی‌های آن، ضرورت ثبت شرکت سهامی خاص را ایجاب نکند، شرکت با مسئولیت محدود، در بیشتر موارد، انتخاب مناسب‌تری خواهد بود، اما این مورد در خصوص استارت‌آپ‌ها کمتر مصداق پیدا می‌کند. خصوصاً آنکه با توجه به مقررات جدید، امکان تبدیل شرکت با مسئولیت محدود به سهامی هم وجود ندارد و از طرف دیگر، صرفا شرکت‌های سهامی امکان ورود به بورس را خواهند داشت. هر چند که در نهایت پیشنهاد می‌شود در هر مورد، بررسی دقیق در مورد که موضوع فعالیت صورت پذیرد تا بهترین قالب شرکت برای آن، انتخاب شود.
خواندن بعدی
